این روزا باران خانم چه کارا میکنه .( قسمت اول )

باران خانم ما این روزا  با حوصله و علاقه نقاشی میکشه .و اگه من زمان

نقاشی کشیدن و درس خوندنشو با هم اشتباه بگیرم و مثلا بگم باران  جون داره نقاشی میکشه

،در حالی که گلم مشغول درس خوندن باشه ،اعتراض میکنه که :

ـ من دارم درس میخونم . نقاشی که نمی کشم .

عاشق سرکشی به کیف عرفان جونه .گاهی میخونه .خب البته نه همیشه کتابای خودشو  میبینید که .

 گاهی حتی  همون جا    میبره و تصویر متفکرانه ای میسازه. به هر کجا یی

سر میزنه.از    روی تخت ما خسته نمیشه . خودش میگه :    

 ورده     وورده . کیلو متر شمار به پاش ببندی ُ شب به شب  تهران لندن رو نشون

میده از  بس .از  وخوشش میاد.اما فقط

جلوی خودمون . خیلی که بخواد خودی نشون بده و دلمونو ببره ُ همون طور نشسته

دستی با ناز و ادا تکون میده و زود هم خنده اش میگیره و معمولا اینو اعلام میکنه :

خنده ام گرفت .

 از پارسال تابستون از نزدیک با   وو آشنا شد.

براش جالب بود. به  علاقه ای نشون نمیده. نوشیدنیها بیشتر باب میلش

هستند. همه میگن تقصیر خودمه . چون خیلی طبق جدول و برنامه غذا خوردن رو

براش شروع کرده ام  و اجازه نداده ام که با غذای زیاد و بی حساب اون هم از

هر نوع   شروع کنه. البته دکتر مهربونش آقای دکتر محمود ثقفی خیلی از رشد باران

جون راضی هستند. نوروز امسال تا غافل میشدیم.گاهی هم

.فضای آزاد و  که ببینه ُ  دیگه قابل کنترل نیست .

  کوچکتر که بود تا میگفتیم بالای چشمت ابروست ُ و باید نازش رو میکشیدیم

یا ناگزیر به توضیح و تفسیر موضوع میشدیم اما حالا خیلی بهتره . از بازیهای مورد علاقه خانم

طلای ( به قول خودش : طلا طلا ی) ماست .گاهی سخت میخوابه  و گاهی

سه سوت خوابه. دیگه . . دیگه نخهای قلاب بافی خاله جونو در هم میپیچه

ولی محبت کرده و خودشم راه باز کردنشونو به خاله جون یاد میده :

با قیچی بازش کن . (البته ق دخترمون به گ نزدیک تره .)

مدام میپرسه : مامان تو داری چی کار میکنی ؟

تا میفهمه کاری کرده که نباید میکرده یا وقتی که چیزی میخواد با لبخند شیرینش

میگه :مامان جونم یا    بابا جونم . عرفان رو هم بی نصیب نمی ذاره . عرفان

جونم . . . و

در خونه ما از دست باران جان یک لحظه هم آرامش

 نداره.به  علاقه ای نشون نمیده .  عرفان جون اگه در دسترس باران باشه ُ حسابش رسیده است.به  و  و علاقه نشون میده .اما    و

  از دستش آسایش ندارند.خدا نکنه

    ببینه ُ دیگه تا ادای مامانا رو در نیاره و چیزی ندوزه راضی

نمیشه.گاهی دوست داره بدون این که چیز خاصی نیاز داشته باشه . این جور

مواقع بهونه میاره که : یه چیزی میخوام . به میخوام . و ما رو میبره تا نشون بده که به  چی

هست؟به  توجه نشون میده و اغلب با موبایل من و عرفان این کارو میکنه

و با کنجکاوی و رضایت به عکسای عجیب و غریبی که انداخته ُ زل میزنه.با دوستاش

( هستی جون و پارسا جون و پویا جون ) گاهی  و خب گاهی هم .البته

باران معمولا کسی رو نمیزنه . برعکس بیشتر فاصله میگیره و اگه از بچه ای حساب

ببره به من پناه میاره.تا حالا که نذاشتیم کار به   بکشه . به هر حال به گمونم مونده تا از این  صحنه ها ببینیم.

    که بود ُ تا چهار پنج ماه اول من و مامانی و بابا   آرزوی یه ساعت

  راحت رو داشتیم.گاهی تا صبح نا چار میشدیم چند بار    رو روشن

کنیم و با قیافه  راه بیفتیم و همه شهر رو بگردیم تا خانم  .البته

همیشه هم موفق نبودیم . گاهی تا پامون به خونه میرسید ُ   میشد و باز

  و خب باید  واونوقت بابا  

 و من  میشدم  . گاهی ماشین بابا هم از نفس می

 افتاد .صبح هم که بابا  ، من باز

 .گاهی با خودم می گفتم کاش این مرخصی رو به باباها می دادند . به

آرومی   تا خوابش میبرد و تا نگاهم به صورت معصومش می افتاد که در

خواب بود ُ دلم میخواست همه صورتش

رو غرق  کنم. خوابش که میرفت من هم ...